آیا فیلم های تخریب پذیر برای ذخیره طولانی مدت مناسب هستند؟

فیلم های تخریب پذیر ممکن است مناسب ترین انتخاب برای ذخیره طولانی مدت در مقایسه با فیلم های پلاستیکی غیر تخریب پذیر سنتی نباشد. عوامل مختلفی در این مورد نقش دارند:

تخریب زیست:

ماندگاری کوتاه تر: مواد تخریب پذیر برای تجزیه و تجزیه با گذشت زمان طراحی شده اند. این امر باعث می شود که آنها برای ذخیره سازی طولانی مدت یا طولانی مدت مناسب تر باشند زیرا ممکن است قبل از پایان مدت ذخیره سازی در نظر گرفته شده شروع به تحقیر کنند.

عوامل محیطی:

آسیب پذیری در برابر شرایط محیطی: فیلمهای تخریب پذیر مستعد ابتلا به عوامل محیطی مانند رطوبت ، گرما ، نور و فعالیت میکروبی هستند. این عوامل می توانند تخریب آنها را تسریع کنند ، به طور بالقوه بر ثبات آنها در یک دوره طولانی تأثیر می گذارد.

یکپارچگی مواد:

تخریب احتمالی: با گذشت زمان ، فیلم های تجزیه پذیر ممکن است به دلیل فرآیند تجزیه طبیعی خود ، قدرت ، یکپارچگی یا خصوصیات عملکردی خود را از دست دهند.

برنامه ها:

موارد استفاده خاص: در حالی که برخی فیلم های تخریب پذیر ممکن است برای بسته بندی های کوتاه مدت یا برنامه های خاص مناسب باشد ، ممکن است به دلیل خطر تخریب به مرور زمان ، برای ذخیره طولانی مدت توصیه نشود.

با این حال ، پیشرفت های مداوم در فناوری و تحقیقات بر بهبود دوام و ماندگاری فیلم های زیست تخریب پذیر متمرکز است. برخی از مواد تخریب پذیر تخصصی برای حفظ بهتر یکپارچگی خود در دوره های طولانی ، مهندسی می شوند و آنها را برای برخی از برنامه های ذخیره سازی بلند مدت مناسب تر می کنند.

برای بررسی جزئیات محصول ، مشورت با تولید کنندگان و درک هدف و ترکیب مواد فیلم های زیست تخریب پذیر برای تعیین مناسب بودن آنها برای نیازهای ذخیره طولانی مدت بسیار مهم است. برای بسیاری از برنامه های ذخیره سازی طولانی مدت ، فیلم های پلاستیکی غیر تخریب پذیر سنتی ممکن است یک انتخاب مطمئن تر باشد .