آنزیم های تولید شده توسط میکروارگانیسم ها ، مانند باکتری ها و قارچ ها ، نقش مهمی در تجزیه تجزیه نی های تخریب پذیر دارند. این آنزیم ها تجزیه ترکیبات آلی پیچیده در نی ها را به مولکولهای ساده تر تسهیل می کنند و در نهایت منجر به تجزیه مواد می شوند. در اینجا نحوه تأثیر آنزیم ها از نی های تخریب پذیر:
شروع تجزیه:
آنزیم ها به عنوان کاتالیزور عمل می کنند ، و واکنش های شیمیایی را در تجزیه پیوندهای شیمیایی در زنجیره های پلیمری نی های تخریب پذیر سرعت می بخشند.
آنزیم ها مخصوص انواع خاصی از اوراق قرضه شیمیایی هستند ، و اطمینان می دهند که اوراق قرضه موجود در ساختار مواد تخریب پذیر را هدف قرار می دهند.
هیدرولیز:
مکانیسم اصلی که از طریق آن آنزیم ها تأثیر می گذارد
نی های تخریب پذیر از طریق هیدرولیز است
هیدرولیز شامل شکاف پیوندهای شیمیایی با افزودن مولکول های آب است. آنزیم ها این فرآیند را تسهیل می کنند و زنجیرهای پلیمری نی ها را به قطعات کوچکتر تجزیه می کنند.
تکه تکه شدن زنجیرهای پلیمری:
آنزیم ها اوراق بهادار خاص را در زنجیره های پلیمری نی های تخریب پذیر هدف قرار می دهند و باعث می شوند زنجیرها به قطعات کوچکتر و قابل کنترل تر قطعه قطعه شوند.
این تکه تکه شدن سطح سطح موجود برای فعالیت های آنزیمی بیشتر و هضم میکروبی را افزایش می دهد.
تشکیل مولکول های کوچکتر:
در نتیجه عمل آنزیمی و هیدرولیز ، مواد نی تخریب پذیر به مولکولهای ساده تر تقسیم می شوند.
قطعات کوچکتر مانند الیگومرها و مونومرها تولید می شوند که توسط میکروارگانیسم ها راحت تر جذب می شوند.
استفاده متابولیک توسط میکروارگانیسم ها:
میکروارگانیسم ها از قطعات کوچکتر به عنوان منبع انرژی و مواد مغذی برای فرآیندهای متابولیک خود استفاده می کنند.
آنزیم ها میکروارگانیسم ها را قادر می سازند تا محصولات خرابی را به آنها دسترسی و هضم کنند و ادغام مواد نی تخریب پذیر در اکوسیستم میکروبی را تسهیل می کنند.
تولید محصول جانبی:
فعالیت های متابولیک میکروارگانیسم ها ، ناشی از تجزیه آنزیمی نی های تخریب پذیر ، منجر به تولید محصولات جانبی مانند دی اکسید کربن ، آب و زیست توده می شود.
این محصولات جانبی به طور معمول بی ضرر هستند و می توانند به محیط طبیعی جذب شوند.
به طور خلاصه ، آنزیم های تولید شده توسط میکروارگانیسم ها به عنوان کاتالیزور در فرآیند تخریب نی نی های تخریب پذیر عمل می کنند. آنها تجزیه ساختارهای پلیمری پیچیده را به ترکیبات ساده تر تبدیل می کنند و باعث می شوند که این مواد برای هضم میکروبی قابل دسترسی باشند. این فعالیت آنزیمی جنبه اصلی فرآیند بازیافت طبیعی است که در محیط هایی با حضور میکروارگانیسم های مناسب رخ می دهد و به پایداری کلی مواد زیست تخریب پذیر کمک می کند .