آیا یک محیط خشک فعالیت میکروبی و واکنشهای آنزیمی را بر روی نی های تخریب پذیر مهار می کند؟- Dajue (Zhejiang) New Material Technology Co., Ltd.

آیا یک محیط خشک فعالیت میکروبی و واکنشهای آنزیمی را بر روی نی های تخریب پذیر مهار می کند؟

یک محیط خشک می تواند سرگرمی میکروبی و واکنش های آنزیمی را بر روی نی های تخریب پذیر مهار کند. سرگرمی میکروبی و واکنشهای آنزیمی مواد افزودنی اساسی روش تجزیه بیولوژیکی هستند و این فرایندها به ویژه بسته به وجود رطوبت کافی است.

خشک شدن میکروارگانیسم ها:

میکروارگانیسم ها ، همراه با باکتری ها و قارچ ها ، برای روش های متابولیک و فعالیت های آنزیمی خود به آب نیاز دارند. در یک محیط خشک ، این میکروارگانیسم ها می توانند از خشک شدن ، از بین رفتن فشار تورگور سلولی و عملکردهای متابولیکی برخوردار باشند.

خشک شدن می تواند منجر به غیرفعال شدن یا از بین رفتن زندگی میکروارگانیسم ها شود و مانع از ظرفیت آنها برای تأمین آنزیم های لازم برای تجزیه مواد زیست تخریب پذیر شود.

عملکرد آنزیم:

آنزیم ها پروتئین هایی هستند که واکنشهای شیمیایی را تسهیل می کنند ، که شامل هیدرولیز ترکیبات آلی پیچیده در مواد تخریب پذیر است. علاقه به آنزیم نسبت به وجود مولکول های آب نسبتاً بسته است.

در یک محیط خشک ، آنزیم ها ممکن است علاوه بر این رشد کنند یا یکپارچگی ساختاری خود را از دست بدهند ، و آنها را در کاتالیز کردن واکنشهای حیاتی برای تجزیه و تحلیل بسیار مؤثر یا کاملاً غیرفعال می کند.

کاهش فراهمی زیستی:

شرایط خشک می تواند منجر به کاهش فراهمی زیستی مواد زیست تخریب پذیر به میکروارگانیسم ها شود. آب برای رشد رسانه ای ضروری است که در آن آنزیم ها و میکروارگانیسم ها می توانند با بستر (نی های تخریب پذیر) در تعامل باشند.

در دسترس بودن آب محدود باعث می شود که میکروارگانیسم ها برای استعمار و هضم مواد ، سرعت بخشیدن به روش کلی تجزیه و تحلیل را کاهش دهند.

محدودیت های هیدرولیز:

هیدرولیز ، یک گام اساسی در تجزیه زنجیرهای پلیمری نی های تخریب پذیر ، خواستار مولکول های آب برای شکاف پیوندهای شیمیایی است.

در یک محیط خشک ، عملکرد هیدرولیز به خطر می افتد و منجر به تجزیه کندتر پارچه به قطعات کوچکتر و قابل هضم می شود.

کاهش تحرک میکروبی:

آب به عنوان وسیله ای برای تحویل میکروارگانیسم ها و آنزیم ها در محیط عمل می کند. در یک محیط خشک ، تحرک میکروارگانیسم ها و آنزیم ها کاهش می یابد.

تحرک محدود مانع توزیع آنزیم ها به عناصر مختلف نی های تخریب پذیر ، به طور بالقوه منجر به تجزیه خفه کننده می شود.

نوسانات دما:

محیط های خشک همچنین ممکن است از نوسانات دما قابل توجه تر لذت ببرند ، که علاوه بر این ممکن است گروه های میکروبی را نیز فشار دهند.

درجه حرارت شدید ، همراه با ردیف رطوبت کم ، می تواند بر بقای میکروبی و سرگرمی تأثیر منفی بگذارد.

حفظ ساختار مواد:

در یک محیط خشک ، کمبود آب همچنین ممکن است به حفظ شکل فیزیکی نی های تخریب پذیر برای مدت طولانی تر کمک کند.

در حالی که این می تواند تخریب را به تعویق بیندازد ، همیشه یک راه حل پایدار نیست ، زیرا ممکن است نی ها در داخل محیط اطراف با شکستن خارج شوند.

یک محیط خشک سرگرمی میکروبی و واکنشهای آنزیمی ، عناصر حیاتی در تجزیه و تحلیل نی های تخریب پذیر را مهار می کند. برای به حداکثر رساندن اثربخشی تجزیه بیولوژیکی ، مهم است که این مواد به محیط هایی با رطوبت کافی کشف شوند ، به عملکردهای متابولیک میکروارگانیسم ها و امکان تاکتیک های آنزیمی برای تجزیه کارآمد پارچه کمک کنند. شیوه های دفع مسئول ، که شامل کمپوست در امکاناتی با مراحل رطوبت مدیریت شده است ، می تواند به ایجاد شرایطی کمک کند که تجزیه و تحلیل تجزیه بیولوژیکی آن مواد سازگار با محیط زیست باشد .