از چه فناوری برای به دست آوردن پلاستیک تخریب پذیر در کیسه های تخریب پذیر استفاده می شود؟- Dajue (Zhejiang) New Material Technology Co., Ltd.

از چه فناوری برای به دست آوردن پلاستیک تخریب پذیر در کیسه های تخریب پذیر استفاده می شود؟

فناوری مورد استفاده برای به دست آوردن پلاستیک های تخریب پذیر برای کیسه های تخریب پذیر شامل تبدیل منابع تجدید پذیر یا پلاستیک های سنتی اصلاح شده به موادی است که می توانند به طور طبیعی در محیط تجزیه شوند. چندین روش و فرآیند معمولاً بسته به ماده و کاربرد مورد نظر ، در تولید پلاستیک های تخریب پذیر استفاده می شود. در اینجا برخی از فن آوری ها و تکنیک های کلیدی مورد استفاده برای به دست آوردن پلاستیک های تخریب پذیر برای کیسه های تخریب پذیر:

فرآیندهای تخمیر و میکروبی:

اسید پولیلاکتیک (PLA): PLA ، یکی از رایج ترین پلاستیک های زیست تخریب پذیر که در کیسه ها مورد استفاده قرار می گیرد ، از تخمیر نشاسته ها ، در درجه اول از ذرت یا نیشکر گرفته می شود. از میکروارگانیسم هایی مانند باکتری های اسید لاکتیک برای تبدیل نشاسته ها به اسید لاکتیک استفاده می شود ، که سپس برای ایجاد PLA پلیمری می شود.

سنتز شیمیایی:

Polyhydroxyalkanoates (PHA): PHA ها پلاستیک های زیست تخریب پذیر از طریق تخمیر میکروارگانیسم ها بر روی منابع مختلف کربن تولید می شوند. پلیمرهای PHA حاصل را می توان در تولید کیسه استخراج و استفاده کرد. فرآیندهای شیمیایی نیز ممکن است در تولید PHA نقش داشته باشند.

فرآیندهای آنزیمی:

فرآیندهای آنزیمی گاهی برای تبدیل زیست توده به آن استفاده می شود کیف تخریب پذیر بشر آنزیم ها تجزیه و تحلیل مواد غذایی را به مونومرهایی که می توانند در پلیمرهای تخریب پذیر پلیمر شوند ، تسهیل می کند.

اکستروژن و پلیمریزاسیون:

برخی از پلاستیک های تخریب پذیر از طریق فرآیندهای اکستروژن و پلیمریزاسیون تولید می شوند. در این فرآیندها ، مواد اولیه ، که اغلب از منابع تجدید پذیر یا پلاستیک های سنتی اصلاح شده مشتق می شوند ، ذوب شده و در گلوله ها یا رزینی شکل می گیرند که می توانند در ساخت کیسه ها استفاده شوند.

ترکیب و ترکیب:

تکنیک های ترکیب و ترکیب شامل مخلوط کردن پلیمرهای زیست تخریب پذیر با سایر مواد برای تقویت خصوصیات خاص است. به عنوان مثال ، مخلوط کردن PLA با مواد مبتنی بر نشاسته می تواند قدرت و تجزیه پذیری را بهبود بخشد.

اصلاح شیمیایی:

پلاستیک های سنتی مبتنی بر نفت را می توان از نظر شیمیایی برای تقویت تجزیه پذیری زیستی اصلاح کرد. این پلاستیک های اصلاح شده هنوز ممکن است حاوی بخش قابل توجهی از مواد مشتق از نفت باشند ، اما سریعتر از پلاستیک های سنتی تجزیه می شوند.

شتاب تخریب بیولوژیکی:

برخی از فن آوری ها شامل معرفی مواد افزودنی یا کاتالیزور به پلاستیک های سنتی برای تسریع در تجزیه و تحلیل آنها است. این مواد افزودنی می توانند فعالیت میکروبی را که پلاستیک را تجزیه می کند ، تقویت کند.

فرآیندهای حرارتی:

فرآیندهای حرارتی ، مانند تجزیه و تحلیل و گاز زدایی ، می توانند برای تبدیل زیست توده به پلاستیک های مبتنی بر زیستی استفاده شوند. این فرآیندها شامل گرمایش کنترل شده زیست توده برای تولید مواد مبتنی بر زیستی است که می تواند به عنوان مواد اولیه مورد استفاده قرار گیرد کیف تخریب پذیر .

فناوری نانو:

فناوری نانو برای بهبود خواص پلاستیک های تخریب پذیر قابل استفاده است. نانوذرات یا نانوالیاف ممکن است در ماتریس پلیمری گنجانیده شود تا قدرت ، انعطاف پذیری و سایر خصوصیات را افزایش دهد .